Aloe Vera od wieków

Pierwotnym miejscem występowania bylin aloesowych stanowiły suche, gorące terytoria zarówno Afryki, jak i Azji Mniejszej. Prawdopodobnie z tego powodu pierwsze pisemne wzmianki dotyczące wykorzystania aloesu znaleziono na glinianych tabliczkach sumeryjskich oraz na egipskich papirusach. Te pierwsze datuje się na 2200 r. p.n.e., a zatem powyżej 4 tysięcy lat temu. Za to Papirus ebers, który zawiera wiadomości dotyczące aloesu pochodzą z 1552 r. p.n.e. (3,5 tysiąca lat temu). Jedna z archeologicznych teorii mówi, że egipska królowa Kleopatra właśnie miąższowi Aloe Vera zawdzięczała swoją niezwykłą urodę. Jako
roślina , która z łatwością przystosowuje się do nowych warunków, aloes szybko zawitał do Grecji, Rzymu, na obszary Dalekiego Wschodu , a także do Ameryki Północnej i Ameryki Południowej. Już w 100 r. p.n.e. grecki lekarz Dioskurydes opisał jego cudowne właściwości w swoim dziele „Zielnik Grecki”. Zalecał on miąższ aloesowy(http://www.forever.iq.pl/) na rany, liszaje, różnego rodzaju oparzenia, niestrawność, bóle żołądkowe, ból głowy, choroby jamy ustnej, zaparcia. W podobnym kontekście o aloesie pisał znany medyk rzymski Pliniusz Starszy, zaś rzymscy wojownicy chwalili go sobie, jako cudowny środek na rany poniesione w walce.